|
Aparecen pintadas racistas en el centro que acogerá a inmigrantes en Irun |
 |
 |
 |
|
Administrator-k idatzia
|
|
Ostirala, 2018(e)ko abuztua(r)en 31-(e)an 19:59etan |
Euskaratzeko lanean ari gara.
Noticia publicada en Diario Noticias de Gipuzkoa,el viernes día 31 de Agosto de 2018.
EUSKADI. CRISIS INMIGRACIÓN
Aparecen pintadas racistas en el centro que acogerá a inmigrantes en Irun
EFE - Viernes, 31 de Agosto de 2018 - Actualizado a las 16:12h
Varios migrantes comen en un parque de Irun. (Foto: Esti Veintemillas)
Donostia- El albergue Martindozenea de Irun, que a partir de mañana ofrecerá atención a migrantes en tránsito, ha aparecido hoy con pintadas racistas, que ya han sido borradas por los servicios de limpieza de la Mancomunidad de Txingudi.
Frases como "De aquí, a dormir al parque" y "Racismo es abrir esto para los negros" habían sido realizadas con pintura negra en la fachada del centro, según las fotos difundidas en Twitter por la emisora de la comarca del Bidasoa Antxeta Irratiak.
Fuentes de la Mancomunidad de Txingudi han informado a EFE de que han recibido el aviso sobre las 8.50 horas y poco después las pintadas xenófobas han sido borradas.
Representantes del Ayuntamiento de Irun, como el portavoz del PNV, Xabier Iridoy, y grupos como el de EH Bildu han utilizado las redes sociales para rechazar estas muestras de racismo, lo que también ha hecho el portavoz de la Diputación de Gipuzkoa, Imanol Lasa, quien ha recalcado en un tuit que estas actitudes "no representan a la sociedad".
Martindozenea concentrará a partir de mañana la atención a las personas migrantes en tránsito por la localidad y sustituirá a los dos emplazamientos habilitados hasta ahora, el del gimnasio del colegio Lekaenea y el del edificio del antiguo hospital.
La decisión de habilitar este centro, que ofrecerá 60 plazas, la adoptó el pasado miércoles la Mesa Institucional que integran el Ejecutivo autonómico, la Diputación de Gipuzkoa, los ayuntamientos de Irun y San Sebastián, y la Cruz Roja.
Martindozenea se suma al otro recurso que tiene este territorio, en San Sebastián, para la prestación de atención sanitaria, comida y aseos para hombres, mujeres y menores migrantes en tránsito hacia otros países de Europa.
Además, Irun cuenta desde el martes con otro recurso para acoger a migrantes pertenecientes a colectivos de especial vulnerabilidad, como las mujeres con o sin menores a su cargo o los enfermos, con una capacidad de hasta 25 plazas.
|
|
"Bizitza horrelakoa da, etenik gabeko guda bat" |
|
|
|
|
Administrator-k idatzia
|
|
Ostirala, 2018(e)ko abuztua(r)en 31-(e)an 11:17etan |
Euskaratzeko lanean ari gara.
Noticia publicada en Bidasoko Hitza,el jueves día 30 de Agosto de 2018.
«BIZITZA HORRELAKOA DA, ETENIK GABEKO GUDA BAT»
Jean Claude Kamerungo kazetaria.
Euren herrialdeetatik ateratzen direnetik bidai luze eta gogorrari egin diote aurre Lakaxitan dauden migranteek. Egoera zaila izan arren, gehienek itxaropenez ikusten dute etorkizuna
Gogorra. Hala definitu dute Lakaxita Gaztetxean ostaturatuak dauden migranteek pairatzen duten egoera. Joan den uztailetik ehunka pertsona pasatu dira bertatik, gizarte eragileek eskainitako laguntzari esker. HITZA bertan izan da, eta horietako birekin hitz egin du, euren herrialdeetatik Europarako ibilbideaz, bidean aurkitutako oztopoez, eta etorkizunari begira dituzten ametsez.
Jean Claude kamerundarra kazetaria da ofizioz, eta beste herrikide askok bezala, bere etxea utzi behar izan zuen. Orain dela hiru urte egin zuen alde bere herritik, eta ordutik, herrialdez herrialde bidaiatu du, soilik helburu bakarrarekin: Frantziara iristea. «Bidaia oso gogorra izan da, milaka oztopo aurkitu ditut bidean, baina beti diot bizitza horrelakoa dela, etenik gabeko guda bat». Kamerundik atera eta Nigeria, Saharako desertua eta Moroko zeharkatu ostean, patera batean iritsi zen Iberiar penintsulara.
Ibrahimen egoera oso antzekoa da. Ginea Konakrytik atera zen orain dela bi urte, eta hasieratik, bere nahia Espainiako Estatura iristea izan da. «DBHko ikaslea nintzen eta nire ikasketak bere horretan utzi behar izan nituen», dio. Europa iparraldera joaten diren gehienek bertan senide edota lagunen bat izaten dutela kontatu dute Sare Herritarreko kideek, baina Ibrahimek bidaia bere aldetik egitea erabaki du: «Ez dut ez seniderik ez lagunik hemen, bakarrik nago, hortaz, edozer egiteko burujabe izan nahi dut, aske. Nire historiari jarraipena eman nahi diot hemen».
Azken asteotan Frantziako Poliziak mugan kontrolak handitu ditu, eta hortaz, gero eta zailagoa dute Paris edota Lyonerako bidea hartzea. Jean Claude: «Bost egun daramatzat Irunen eta jada hiru aldiz saiatu naiz muga zeharkatzen. Ezinezkoa izan da». Are gehiago. Sare Herritarrak eta zenbait sindikatuk salatu dutenez, Euskotreneko langileei migranteak ikusiz gero poliziari abisua pasatzeko agindua ematen ari dira, eta asko, Ficobako geltokian jaistera behartu dituztela kontatu dute, amorruz.
Egoera oso zaila izan arren, Irunen askok bigarren familia bat aurkitu dutela diote bi afrikarrek. «Oso ondo portatzen ari dira gurekin, janaria eta arropa ematen digute eta babes handia sumatu dugu», dio kamerundarrak. Hurrengo pausoa zein izango den zehazki ez jakin arren, biek, eta talde guztiak, itxaropena dute etorkizunak irribarre egingo diela.
|
|
|
Etorkizun Oparo baten bila |
|
|
|
|
Administrator-k idatzia
|
|
Ostirala, 2018(e)ko abuztua(r)en 31-(e)an 11:11etan |
Euskaratzeko lanean ari gara.
Noticia publicada en Bidasoko Hitza,el jueves día 30 de Agosto de 2018.
ETORKIZUN OPARO BATEN BILA
Lakaxita Gaztetxeko ateak zabalik aurkitu dituzte Afrikatik iritsitako lagunek.
Azken hilabetean, Irundik ehunka migrante igaro dira, Europa iparralderako bidean. Herritarrek laguntza eskaintzeko sarea osatu dute, eta egun, lagun asko Lakaxita Gaztetxean bizitzen ari dira.
Europa iparralderako bidea hartzen dute Afrikatik iritsitako migrante askok, euren herrietan ezinezkoa den etorkizun itxaropentsu baten bila. Oztopoz eta hesiz beteriko ibilbidean horietako asko Irunera iristen dira, Santiagoko zubia zeharkatzeko prest. Hiria leku estrategikoa da, Espainia eta Frantziaren arteko muga politikoa bertan aurki baitaiteke. Azken hilabeteotan inoiz baino pertsona gehiagok zapaldu dute hiria, Hendaiara iristeko helburuarekin, beraien bizitzako bidaiarik gogorrenenari amaiera emateko irrikaz. Batzuek bidean aurrera egiten dute, ia hiria zapaldu gabe, baina askok, ordea, Irunen egin behar izaten dute geldialdia, halabeharrez.
Joan den uztailean trantsizioan zegoen migrante talde handi bat iritsi zen hirira, eta alarma guztiak piztu ziren herriko gizarte eragileen artean. Renfe geltokian 25 lagun inguru aurkitu zituzten Ongi Etorri Errefuxiatuak eragileko kideek, egoera kaskarrean lo egiten, erakundeen eskutik inolako laguntzarik jaso gabe. Hilabete batzuk aurretik, Jose Antonio Santano alkateak Irun harrera hiria izango zela jakinarazi zuen, baina hirira iritsitako taldeari inolako laguntzarik eskaini ez izana salatzen hasi ziren orduan, behin eta berriro, eragile horiek. Udalaren erantzuna, bizilagun askoren haserrerako, Irungo kaleetan zeuden pertsonei zuzenean lagundu beharrean, Eusko Jaurlaritzari dirua ematea izan zen, eurek Donostian bertan aterpe bat egokitu ahal izateko.
Udalaren erabakiaren aurrean, irundarrek herri bezala erantzun diete Senegal, Kamerun edota Gineatik iritsitakoen beharrei, eta hala, Irungo Sare Herritarra eratu zuten. Bertan, besteak beste, Adiskidetuak, Amnesty International, Erletxea, Helduak, Hotz, Lakaxita Gaztetxea, Ongi Etorri Errefuxiatuak, SOS Arrazakeria, Stop Desahucios eta Zero Pobrezia eragileek hartu dute parte. «Whatsapp talde bat egin genuen 12 lagunek, eta pixkanaka, 120 baino gehiago izatera iritsi gara», kontatu du sareko kide Ruth Lopezek. Kideen %90 emakumeak direla nabarmendu du.
Sarea osaturik, kalera irten ziren, bidean dauden migranteei laguntza ematera, modu altruistan. Talde horrek sekulako presioa egin du azken asteotan, eta ondorioz, trantsizioan dauden pertsonei zenbait aterpe eskaintzera behartu dute udala, egoera jasangarria ez zela ondorioztatu ostean. Ongizate saileko lehen erabakia hotzaren dispositiborako erabili ohi den eraikina irekitzea izan zen, eta horrekin batera, gizarte jangela eta elkargunea zabaldu zuen, otorduak emateko. Halere, dispositibo horrek soilik bi astez iraun zuela diote taldetik.
Egunek aurrera egin ahala, pertsona gehiago iristen hasi ziren Irun ingurura, eta eratu berri duten saretik diotenez, udalak eskainitako azpiegiturak ez ziren nahikoak izan.
Orduan, Sare Herritarreko kideek mobilizazioekin jarraitu, eta hurrengo pausoa ematea lortu zuten: udalak Martindozenea aterpetxea ireki zuen. Egoerak hobera egingo zuela pentsatu arren, dispositibo berri horrek soilik asteburu bakar bat iraun zuela salatu dute gizarte eragileek, bertan udan umeentzako jarduerak egiten zirela argudiatuz. Erabakia ulertu ez arren, ez dute amorerik eman eta euren bigarren garaipena Leka Enea ikastetxea irekitzea izan da.
Hilaren 14an udalak Gurutze Gorriaren laguntzarekin zabaldu zuenetik, migrante gehienak ikastetxetik pasatu dira. Bertan, lo egiteaz gain, askok janaria eskuragarri izan dute, baina Herritar Sareak salatu duenez, ez dute denek aukera berbera izan. Soilik gaua pasatzera joan diren pertsonek jaso dute jatekoa, eta egoera batzuetan, janaria zakarretara bota behar izan dute, gehienek bost eguneko epea gainditua baitzuen. «Beharrezko errekurtsoak zakarrontzira bota dituzte batzuetan, erabat bidegabea da», dio Lopezek.
Orain arte afrikarrek bizitutako egoera kaskarra izan bada, arazoek gora egin dute azken egunotan. Joan den igande gauean zehazki, taldetik jakinarazi zutenez, egoera zailenari egin behar izan zioten aurre. Bost emakume eta lau urteko ume bat kalean lo egitera behartu zituzten, emakume izateagatik ukatu egin baitiete trantsizioan dauden pertsonentzako aterperako sarrera. Emakume horietako bat, gainera, haurdun dagoela nabarmendu dute eragileek.
Joan den igandetik (hilak 26) astelehenerako (hilak 27) gau horretan egin behar izan zuten lo kalean, erakundeek eskaini zieten aukera bakarra Bilbora joatea zelako, estalpea ez omen zegoelako emakumeentzat prestatuta. Hala, bi emakumek Bilbora itzultzea onartu zutela kontatu dute, onartu hitz hori zalantzan jarriz. «Hara iristean ez zituen inork jaso eta lorategi batzuetan pasa behar izan zuten gaua», dio Aitzpea Babaze sareko kideak. Gainontzeko hiru emakumeak sarreran bertan utzi zituztela diote amorruz bi kideek. «Pertsona zaurgarriak direlaren argudioarekin ez zieten sartzen utzi nahi, eta begira nondik, kalean utzi zituzten», dio haserre Lopezek.
Azken egunotan, ordea, udalak sareko boluntarioen eskaerei erantzun die. Bihar bitarte, neguan kalean bizi direnek erabiltzen duten aterpe berberean lo egiteko aukera izango dute emakumeek. Gainera, irailaren 1etik aurrera, Martindozeneak berriz ere ateak zabalduko ditu, gizon, emakume eta adin txikikoek bertan gaua pasa dezaten.
Lakaxita, aterpe nagusia
Herrian bestelako aterpeak eskuragarri jarri dituzten arren, bost eguneko epe horrek bestelako ostatuak bilatzera behartu ditu. Hala, Lakaxita Gaztetxea bilakatu da azken asteotan migranteen harrera gune nagusia.
Lakaxitako ateak erabat zabalik aurkitu dituzte denek, Irunera iristen diren lehen egunetik. Aitzpea Babaze: «Eguna Lakaxitan pasatzen dute. Hasieran, hemen eguna pasa eta aterpe edota geltokira joaten ziren, baina orain, hemen egiten dute bizitza gehienek». Bira eman diote gaztetxeari, eta aterpe inprobisatu gisa erabiltzen dute egun. Kanpoko aldean karpa handi bat jarri dute eta bertan kanpin dendak jarri dituzte.
Inolako eperik gabe lo egiteko aukera eskaintzeaz gain, komuna, dutxa eta janaria eskuragarri jartzen diete gune autogestionatuan, egunero. Goizez, arratsaldez eta gauez. Egun luzez migranteekin lanean aritu dira, euskara eta gaztelania irakasten, Euskal Herriko kultura eta ohiturak gerturatuz.
Uda honetan, milatik gora lagun igaro dira Irundik, eta horietako asko Lakaxitatik pasatu dira. «Ez gara kopurua kalkulatzeko kapazak izan, baina ehunka eta ehunka lagun igaro dira hemendik», dio Babazek. Halere, eraikina pertsonak artatzeko egokitua ez dagoela diote saretik. Horregatik, udalari eta bestelako erakundeei presioa egiten jarraitzeko asmoa dute, aterpe iraunkor bat helburu delarik. Bitartean, zapatak, arropa eta bestelakoak eramateko deialdia luzatu dute gaztetxetik, edonork bere hondar alea jarri nahiko balu; Oiartzunen, adibidez, bat egin dute Irundik egindako laguntza deiarekin.
|
|
Pintaketa Arrazistak agertu dira Martindozenea AterpeanPintaketa Arrazistak agertu dira Martindozenea Aterpean |
|
|
|
|
Administrator-k idatzia
|
|
Ostirala, 2018(e)ko abuztua(r)en 31-(e)an 11:08etan |
Euskaratzeko lanean ari gara.
Noticia publicada en Bidasoko Hitza,el jueves día 30 de Agosto de 2018.
PINTAKETA ARRAZISTAK AGERTU DIRA MARTINDOZENEA ATERPEAN
Argazkia: Antxeta Irratia.
Antxeta Irratiak Twitter bidez jakinarazi berri duenez, pintaketa arrazista agertu dira gaur goizean Martindozenea aterpean. Bertan egin dute lo azken asteotan Afrikatik iritsitako migrante askok.”De aqui, a dormir al parque”, “Racismo es abrir esto a los negros” eta bestelako esaldiak margotu dituzte. Dagoeneko Txintzerreko langileak pintaketak garbitzera pasa dira.
Azken hilabeteotan, Frantziarako bidean Irunen geldialdia egin dute Senegal, Ginea edota Kamerungo ehunka lagunek. Bide horretan, aterpe iraunkorra aurkitu dute askok Lakaxita Gaztetxean, Sare Herritarraren laguntzari esker.
Txinzer Zerbitzuko langile bat pintaketak garbitzen.
|
|
Estamos asistiendo a una campaña para hacer creer que no es sostenible asumir las reivindicaciones del movimiento de pensionistas, y que de llevarse a cabo se hundiría el sistema.
